Naarmate patiënten langer in het tehuis wonen, komt de onderlinge relatie met hun familie of partner onvermijdelijk aan het licht. Mevrouw Koop kan haar man maar niet genoeg liefde door de maag geven en neemt bijna dagelijks een pak stroopwafels mee. Deze vinden gretig aftrek aangezien meneer Koop bij het wegslikken van zijn laatste kruimels al is vergeten wat hij heeft gegeten. In een ongezien kwartiertje is het pak verdwenen. Dit tot genoegen van mevrouw, die blij is dat haar gunsten zo worden gewaardeerd.
De enige zoon van mevrouw Balk kan niet duidelijk genoeg zijn in de liefde voor zijn moeder. Hij komt zelden langs en is niet bij de halfjaarlijkse MDO’s aanwezig. Voor sommige dingen ben je van de eerste contactpersoon afhankelijk omdat deze toestemming moet geven voor zaken die het tehuis financieel niet dekt. De verzorging belt de zoon van mevrouw Balk om te vragen of de tandarts een nieuw gebit mag aanmeten. Door een niet goed passend, klapperend ondergebit kan mevrouw Balk de laatste tijd namelijk moeilijker eten. De zoon hoort het verhaal aan en antwoordt: “Dat lijkt me niet nodig. Dan eet dat rotmens maar wat meer pap. “
Vandaag heeft de kersverse weduwe van meneer Park me weer een nieuw inzicht gegeven in de categorie ‘hoeveel ik van je hou’. Ik tref haar op de gang tussen vier verzorgenden die haar hun medeleven willen betuigen. Mevrouw Park geniet zichtbaar van deze aandacht en lijkt haar nieuwe rol wel te bevallen. Trots roept ze “Ik hou veel van mijn Marcus hoor. Zoveel dat ik hem zelfs op zaterdag laat begraven. En dat is toch 10% duurder!”.
Wie is Dokter Frank?
Dokter Frank beschrijft de dagelijkse gang van zaken in de ouderenzorg, gezien door de ogen van een jonge, vrije dokter. Door anekdotes die zowel weten te ontroeren als te laten lachen, leer je de veelzijdige bewoners kennen en kijk je met een frisse blik het verpleeghuis in.
P.s.: Om de privacy van Dokter Frank en medekompanen te waarborgen, zijn alle namen gefingeerd.